Jestem socjologiem. Nie ma słowa, które definiowałoby mnie bardziej. Bycie socjologiem pozwala mi na wielotorowe poznawanie świata, wątpienie, zadawanie pytań, znajdowanie odpowiedzi i syntetyzowanie zawiłości społecznych relacji.

Jestem naukowcem. To moje wyznanie wiary. Nie ma dla mnie ważniejszych rzeczy niż naukowy dowód, a nauka jest dla mnie przebogatą krainą, która nigdy nie przestanie mnie zachwycać.

Jestem badaczem. Sam nie wiem, czy bardziej lubię pytać, czy znajdować odpowiedzi na pytania. Badania społeczne, które projektuję, realizuję i których wyniki analizuję, za każdym razem cieszą mnie jak dziecko, które widzi nową zabawkę.

Jestem wakcynologiem społecznym. Powołałem do życia i uprawiam subdyscyplinę, która pozwala mi na multidyscyplinarny rozwój. Badanie konstruowania przez ludzi społecznego rozumienia szczepień, silnie przypisanych do nauk medycznych i epidemiologii, jest fascynujące.

Jestem obserwatorem. Nieustannie notuję zdarzenia, które dzieją się między ludźmi. Zapisuję na twardym dysku w głowie mikrogesty i ukradkowe spojrzenia. Uwielbiam patrzeć, słuchać i dzielić się moimi obserwacjami z innymi podczas warsztatów z komunikacji. Uważność na niewerbalną komunikację niejeden raz pomogła mi w życiu.

Jestem podróżnikiem. W dzieciństwie podróżowałem po Polsce. Nie ma regionu, w którym nie byłem. Jako dorosły człowiek wyjeżdżałem coraz dalej. Byłem na każdym kontynencie. Podróże to jedyny czas, kiedy nie jestem dla ludzi, a dla siebie. To niemalże intymne doznanie.

Jestem edukowcem. To połączenie naukowca z edukatorem. Bardzo serio podchodzę do nauki, ale też zależy mi na tym, żeby to, co naukowe, opowiedzieć w prostych słowach tym, którzy nauką się nie zajmują i nie rozumieją jej języka. Popularyzowanie nauki traktuję jak misję.

Jestem dydaktykiem. Od kilkunastu lat uczę studentów i uczę się od studentów. Za każdym razem mam tremę, kiedy staję przed nową grupą, a jednocześnie czuję radość z kolejnej dydaktycznej przygody. Korzystam z wielu metod nauczania, ale w trakcie zajęć teoretycznych stosuję najczęściej metodę Robinsona SQ3R (survey, question, read, recite and review), a na zajęciach praktycznych metodę PBL (project-based learning).

Jestem maratończykiem. Charakter długodystansowca sprawia, że jestem silny, niełatwo się poddaję i cierpliwie dążę do celu. Biegi długodystansowe to dla mnie forma treningu ciała i głowy. Poczucie niezwyciężenia po ukończonym maratonie jest bezcenne.

Jestem człowiekiem. Definiuje mnie to, jaki mam stosunek do ludzi i świata. Dbam o to, żeby był oparty na szacunku, nawet jeśli są to sprawy, ludzie, zjawiska, których nie rozumiem.